Ik woon in een echte dierentuin.

Hoi,

Het is werkelijk onbeschrijfelijk mooi om een troep olifanten aan je voorbij te zien trekken. Vrouwtjes, jonge dieren en achteraan de “baas” van het hele spul: de enorme statige verschijning van het mannetje. En dat op een afstand van 50 meter.
Ze weten dat je er bent, gunnen je geen blik waardig, en lopen in hun tempo en op eigen terrein. Het maakt je nederig, deze enorme kolossen. Af en toe zie je bomen die afgebroken zijn als luciferhoutjes. Maar je moet toch af en toe even lekker schuren als het jeukt en je kunt er niet bij!! Het geeft de enorme kracht aan die ze hebben.
De eerste keer dat ik op deze manier dit soort dieren aan me voorbij zie trekken en niet in een dierentuin. Of je moet dit ook zien als een dierentuin, een hele grote dan. Ook de giraffes zijn zo schattig als op de foto’s, de zebra’s, de buffel (ook statig en zeer imposant én gevaarlijk als hij alleen is) en een echte leeuw.
Of een trosje nijlpaarden in een poel. Af en toe bovenkomend voor een neusje lucht. De natuur en het landschap zij zowel Afrikaans als erg afwisselend. De rode wegen, het stof of de enorme uitgestrekte vlakten.
Na onze tocht, waarin alle ramen en het dak openstonden had ik een rood interieur in de auto. Alles zat onder rood stof. Ook je kleren, echt alles en in alle hoeken en gaten. Je zou de ramen kunnen sluiten, maar dat is toch niet leuk. Dus poetsen maar. Valt dan wel weer mee, een uur later lijkt het weer heel wat.

De laatste keer schreef ik over het budget. De manager heeft het nu met de financiële man besproken en de voorzitter van het management committee en ingediend bij TED. De projectleiding vraagt om een budget, daarom wordt het ook gemaakt. Niet omdat ze het zelf misschien zouden kunnen gebruiken. Komt bij dat de cijfers behoorlijk positief zijn ingeschat. Het blijft erg ver van de waarheid wat ze aan inkomsten (met name) hebben. Er klopt in het kort niets van. Maar de waarheid onder ogen zien, slecht nieuws dus, en dat verdedigen, dat is iets dat in de Keniaanse cultuur een enorme hoge drempel heeft. Eigenlijk geen snars beter dan de regering of welk van de parlementsleden dan ook. Het zit diep, zeg maar. En het duurt nog wel even voordat het uit deze cultuur is. Het verlies zou een kleine miljoen zijn op een omzet van 2,5 miljoen Ksh.
De spreadsheet die ik voor ze gemaakt heb zal ik per maand met de actuele cijfers vullen en dan maar afwachten wat ze gaan doen met de vergaarde kennis.

Naar aanleiding van mijn eerste maanden hier heb ik een “Evaluation Paper” het daglicht laten zien. Dit maar eens naar de directeur van VSO Kenia gestuurd. Vanuit het project management was een bijeenkomst geregeld om de stand van zaken per YP te bespreken. Om die reden was ik in Nairobi en kon ik het met hem bespreken. Resultaat was bedroevend, want hij schuift het onmiddellijk door en bagatelliseert het tegelijkertijd. Want het is toch Afrika en het is ontwikkelingswerk. Eens, maar na ruim vier jaar mag je toch wat resultaten verwachten van het project. Dat blijkt tegen te vallen. Dat is op zich een uitermate trieste vaststelling aangezien de basisgedachte van het project een uitstekende is. Dat blijf ik vinden.
Het rapport wat aangepast en vandaag verstuurd naar de projectleider. Ik hoop dat er binnenkort even tijd is voor een goed gesprek. In de week van 3 juli zijn er namelijk bijeenkomsten op de YP om de resultaten te bespreken van het afgelopen half jaar en voor de komende 6 maanden. De looptijd van het project is tot eind december, met drie maanden uitloop voor de laatste loodjes. Je merkt, helaas, aan alles, dat de focus daarop gericht is. Ik verwacht dat er dan wat meer helderheid komt. Het hoofdstuk VSO blijft dus nog even open.

Het leven gaat zijn gangetje, voetballen kijken, eten drinken enz. Afgelopen woensdag in Nairobi kwamen alle Nederlanders bij elkaar in een kroeg om de wedstrijd tegen Argentinië te zien. Enfin, begin is aangebroken maar geen Nederlands elftal. Bleken ze alleen Ivoorkust uit zenden! Iedereen de smoor in, duurde een half uur voordat bleek dat het echt niet ging en met z’n allen in de auto’s en op naar een hotel waar ze het wel uitzonden. Daar de rest gezien was erg gezellig. Vanavond naar een kroeg hier om Nederland tegen Portugal te zien. Nu gaat het pas echt gebeuren. En dat gaat nu makkelijk. De auto geeft me wel veel vrijheid. Even ergens gaan eten, de film, internetten. En rijden ’s avonds gaat wel redelijk. Moet het wel droog zijn, want als het regent is het een groot zwembad, de riolering is er niet of verstopt. Levensgevaarlijk is het rijden dan, want je hebt geen idee waar de gaten in de weg zitten. Dus goed op je voorganger letten.

De afgelopen weken met malaria rondgelopen en naar bleek, had ik het al een tijdje. Ik had al en paar weken wat hoofdpijn, soms leek het wat op griep, maar net niet genoeg. Wel verschrikkelijk moe en vele slapen, niet gezond zo veel. Gaat wel over dacht ik. Tot twee weken geleden ik met behoorlijke hoofdpijn van mijn werk wegging. Toch maar eens even naar de dokter. Je verhaaltje vertellen, even bloedprikken, en ja hoor, bingo: malaria. Door het slikken van Lariam (anti malariapillen) bleek het niet in zijn volle omvang door te hebben gezet. Dus het hielp wel maar niet genoeg. Pillen meegekregen, nog wat testen en de vrijdag erop weer terugkomen. Verder gezond bleek, maar ik moest wel stoppen met Lariam. Ik droomde veel en erg raar. Dat is een van de bijverschijnselen van het middel. Ik slaap nu weer als vanouds, ogen dicht en wakker worden bij de wekker. De kans dat ik weer malaria krijg blijft maar er schijnt zich wel een bepaalde weerstand op te bouwen. Hier lopen de meningen overigens sterk over uiteen. Ik wet nu waar ik op moet letten en heb de medicatie al in huis. Bij twijfel: onmiddellijk gaan slikken, dan je bloed laten testen.

Over een kleine vier weken komt de jongste van mijn dochters met haar vriend voor drie weken naar Kenia. Twee weken luxe leventje in een resort en weekje afzien bij Pa. Details zijn nu bekend en het aftellen begint. De safarilodge is al gereserveerd, een stapel ideeën wacht op de keuzes die zij willen en maar moeten aangeven. Mijn eigen vakantie wordt wat ingevuld met deze komst en tevens zal ik naar Malawi gaan. Dat komt later wel. Ik moet nog wel even een bed regelen, want de bank is wel erg klein. Het lijkt me echt heel leuk hen een klein stukje van Kenia en cultuur te laten zien en ervaren.

Maar nu eerst wereldkampioen worden!!!

De groeten uit een (wat regenachtig) Mombasa.

Sjoerd