Een turbulente periode!!

Hoi allemaal,

De afgelopen weken hebben we vast kunnen stellen dat “we” nog geen wereldkampioenen zijn, voetbal maar dat was al wel duidelijk. Ik heb geen idee wat er allemaal in de krant gestaan heeft over Nederland en zijn voetbalkunsten, hier in ieder geval niets over “ons”.
Inmiddels is het kabinet gevallen, net toen ik een paar dagen, als verrassing, in Nederland was.
De verassing was met name bedoeld voor mijn zoon Sibe (en natuurlijk Willemijn en Menno) omdat hij zijn diploma kreeg uitgereikt op de 28 ste juni.
Het was voor meer mensen een redelijke schok.
Erg leuk en fijn om een aantal mensen die ik mis, even te spreken en een gezellige avond mee te hebben of een leuk gesprek of een heerlijke haring bij de lunch!!. (Bedankt Jopie).
Ik was één dag in Nederland, valt het kabinet. Als dat geen toeval is? Het geval “Arjaan” is hier volop beschreven en de pers wist haarfijn te melden wat voor een slechte aanpak wij hadden met vluchtelingen. Pagina’s vol hebben ervan in de kranten gestaan.
Maar dat is allemaal al weer achter de rug. In de afgelopen weken is het “Nairobi team”, zoals de mensen van TED hier bij de YP worden genoemd, drie dagen geweest. Eerst werd de financiële kant nog een keer bekeken. Dat naar aanleiding van de cursus die we begin mei hebben gehad. Daarna twee dagen de realisatie (of niet) van de plannen van het afgelopen half jaar en de plannen voor het komende half jaar.
Het hele Management Committee (MC) was aanwezig en een gedeelte van de instructors. Het eerder genoemde “Evaluation Paper, weblog 27 juni” werd niet openlijk besproken maar de vraagstelling werd wel degelijk voor een gedeelte gestuurd door hetgeen ik geschreven had. De inhoud van het rapport is in die dagen wel in enigermate besproken, maar tot de kern zijn we, ik en een paar mensen van TED, niet gekomen. Na wat tendentieuze opmerkingen van hun zijde, zijn we uit elkaar gegaan. Ik zou gebeld worden voor een nieuwe afspraak, want ze waren nog twee weken in de buurt. Ik ben bang dat er veel andere belangrijkere zaken waren. Jammer.

Op de YP zijn ze hard aan het werk met de MC om de plannen gestalte te geven. Ik merk er weinig van, want ik wordt niet echt ergens bij betrokken. Blijkbaar hebben ze geen behoefte aan mijn mogelijke input. Hun keus, nietwaar.

De malaria was wel weg, maar ik heb een of ander virusje opgepikt dat mijn longen wat onrustig maakte volgens de doctor. Ik merkte niet zoveel van de longen, maar wel dat ik weer veel sliep. Paar pillen gehad en voel me weer beter. Volgens de doctor een veel voorkomend iets, vochtige lucht, warmte én één bacterie: de combinatie doet het goed in de longen!!
Het zeilen heb ik opgegeven. De afhankelijkheid van of er iemand was die je zou mogen helpen of het varen op een oude boot, sprak me echt niet aan. Wel spijtig, want ik blijf het erg leuk vinden. Komt wel een andere keer. Om maar weer een beetje in vorm te komen ben ik al een paar weken op zoek naar een goede loopplek. Aangezien dat ‘s morgens vroeg of eind van de dag moet, wil ik dat wel een beetje veilig kunnen doen. Ik denk dat ik die plek nu gevonden heb. Een zandbaan, die er op zich netjes uitziet, bij een sportclub in Mba. Niet zover bij mij vandaan. De maandelijkse bijdrage valt mee, en ze hebben douches, een bar en beveiliging bij de poort. Aangezien ik toch interval training doe is een loopbaan van 400 meter prima te doen. Maar ook daar geldt weer: eerst moet je goedgekeurd worden door de ballotage commissie, maar aangezien ik “wit” ben zal dat geen thema zijn.

Zondag gedoken in erg slecht weer (golven van 4-5 meter hoog). Toen we heel terug waren in overleg met leiding daar besloten een aantal specialties te gaan doen. Als ik er 5 heb, ik heb er al één, dan ben ik “master diver”. Wat ik ga doen is: wrak duiken, fotografie met digitale camera, deep diver ( dan mag je tot 80 meter ofzo) en “search and recovery”. Dat laatste gaat over het zoeken van een duiker. Niet vanuit het water, maar vanaf de boot. Wel een leuke koppeling met zeilen. Nooit weg. Gaat een maand of twee drie duren. Elke keer een examen doen. Het leuke nu is dat ik tegelijk met het duiken iets toevoeg. Erg veel zin in. Wordt mijn zondaginvulling voorlopig.

Afgelopen dinsdag het leuke weerzien met Nanon en Linus hier op het vliegveld. Wel vreemd om ze hier op te halen. Ze hebben de eerste Kenia ervaring overleefd. Niet alleen het feit dat je continue wordt aangestaard (bij mij op de YP kijken ze me na 5 maanden nog steeds aan alsof ze water zien branden) maar ook de drukte, de atmosfeer, de omgeving, de luchtjes, alles is wennen.

Ik ben nu een paar dagen vrij geweest, en een paar dagen op school en een bijeenkomst gehad van alle vrijwilligers aan de kust van Kenia. Die was in Malindi en we zijn met z’n drieën gegaan. Eén nachtje daar gebleven en de omgeving verkend. Wij hebben een mooie tocht gemaakt naar de Hells Kitchen, een erosie van een gebied dat ooit lang geleden door een vulkanische uitbarsting is getroffen.. Kijk in de Lonely Planet voor de details. Uren door het echte Keniaanse mooie land gereden. Prachtig gebied.
Ben gekozen als voorzitter van de vrijwilligers die aan de kust werken. VSO heeft drie gebieden en elk gebied heeft een voorzitter. Deze hebben dan overleg met VSO over zaken die alle vrijwilligers aangaan, respectievelijk bezig houden. Lijkt me leuk om te doen. Paar keer per jaar overleg en er zijn toch wel wat punten ter verbetering.

Op het moment dat ik dit op de site zet ben ik (weer) in Nederland. Mijn moeder is overleden, voor haar beter. De laatste jaren was ze erg ziek en heeft ze nu de rust die ze al lang hoopte te vinden.
Een paar dagen en dan weer terug naar de aangename temperaturen van Kenia. Want zo extreem is het daar gelukkig niet.

Eind augustus naar Malawi, een weekje vakantie, en ben erg benieuwd of er overeenkomsten bestaan met Kenia. Maar eerst met Nanon en Linus op safari.

Ja, ik weet het onderhand wel, iedereen vraagt zich af: werk hij nog wel tussen al die vakantie door? Het antwoord is: natuurlijk. Ik kan toch niet zonder!!

Groeten,

Sjoerd