Een nieuwe bladzijde.
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sjoerd
24 Mei 2007 | Kenia, Mombassa
Dit deuntje (van Ilse DeLange) speelt op de achtergrond nu ik aan mijn nieuwste versie van mijn weblog werk.
Ik heb de bladzijde van VSO in Kenya omgeslagen, en een blanke nieuwe bladzijde komt te voorschijn. Gelukkig maar. Een NIEUW begin!!
Hoe dat komt?
Nou dat is snel uit te leggen: VSO Kenya komt zijn afspraken niet na en dat betekent dat mijn “opdracht” er simpelweg op zit en midden augustus eindigt.
Kenmerkend voor het land wellicht? Of de VSO organisatie in Nairobi?
Het is symptomatisch voor VSO Kenya, of VSO Jitolee zoals ze nu heten, laten we het daar maar op houden.
De afgelopen maanden niets inhoudelijks van mijn Program Manager vernomen. Niets anders dan dat alle vrijwilligers “geduld moesten hebben met de organisatie” met ongeveer alles wat we vragen wilden. Waarom? Ze zijn al 8 maanden (!) met een merger bezig van 2 verschillende (kleine) VSO afdelingen in Kenya. We hebben al een jaar geduld, dus er kan nog wel een periode van wat maanden bij. Dat er 7 mensen weggaan is vervelend, en weer anderen komen is lastig voor het inwerken, maar moeten wij daarom nog langer wachten? Krijgen we een nieuwsbrief van het nieuwe management en gaat het over zaken van oktober vorig jaar. En de antwoorden die ze toezeggen komen niet. Kortom, nog langer wachten dan maar!?
Het is al zo sinds mijn komst vorig jaar februari en het is er met alle perikelen van deze merger alleen maar veel slechter op geworden.
Ik heb zelf de beslissing genomen om niet langer onderdeel te willen uitmaken van deze organisatie. Dat lucht op, want als zij je toch niet helpen, dan maar zelf (weer) beslissen.
Een nieuwe bladzijde!!
Het leven heeft veel mogelijkheden, en ondanks alles is het een erg leerzame, verdiepende, soms erg eenzame, maar fijne en liefdevolle tijd geweest. En nog, want ik ben nog niet weg! Met mijn recent behaalde PADI Duik Instructeurs Certificaat (jaja, ik heb echt mijn skills veranderd) op zak, ga ik naar de Filippijnen op een soort vakantie. Ik heb hier Mary ontmoet, als vrijwilligster op het zelfde project, en zij woont daar. Ze is in februari vertrokken. De vakantie zal mede in het licht staan van het zoeken van werk (ergens) op de aardbol, als de zon maar schijnt en ik er kan duiken.
Op de foto met alle geslaagden staat naast mij Chris, de examinator.
Maar er gebeuren ook andere dingen!
Allereerst het geld dat velen me hebben toevertrouwd voor ik vertrok.
Dat krijgt een bestemming. Althans het doel of doelen worden nu duidelijker. Ik ben via mijn “oor dokter” (ja, wat problemen na het vele duiken, maar is weer helemaal in orde) in aanraking gekomen met de stichting Assist a Child to School
(www.acts-kenya.org) en het spreekt me erg aan. De website geeft voldoende uitleg. Ik heb nog geen tijd gehad om enkele projecten/ scholen te bezoeken maar doe dat midden juni. Ik ben en blijf van mening dat het opbouwen van een land begint bij scholing. DAT was ook de reden om het project van VSO als doel te kiezen voor mijn werk in Kenya.
Ik heb ook nog een aantal gesprekken gehad over Micro Finance en het investeren of geven daaraan. In grote lijnen komt het erop neer dat ik zou willen investeren in vrouwen groepen die cashew noten willen gaan verbouwen. In het gebied waar ik mijn school had. Het zal binnenkort wel duidelijk worden hoe dat allemaal definitief wordt. Ik houd jullie op de hoogte.
Als Nederlanders hebben we op 28 april in Nairobi en op 29 april in Mombasa Koninginnedag gevierd.
In Nairobi waren we met de 3 Nederlandse vrijwilligers van VSO, allen woonachtig aan de kust. Het was een ware hemel: haring, kaas. Heerlijk. Het was erg gezellig met veel landgenoten. Leuke gesprekken gevoerd én op de foto met de ambassadeur: Litaetitia van den Assum (de meest linkse op de foto, midden een andere gast Vera). Een leuk gesprek met haar gehad. Erg benaderbaar. Duidelijk dat ze veel contact met de landgenoten wil houden. Daarna was er een feest maar dat viel niet zo in de smaak. Dus maar niet te laat naar het hotel.
We zijn met de trein erheen gegaan en met de bus terug. In 51 uur hebben we 18 uur in de trein gezeten (480km!), 10 uur in de bus, 8 uur geslapen, 5 uur in taxi’s en het wachten erop doorgebracht. O ja, en natuurlijk het feest nog!
En wie kwam ik tegen (hij herkende mij, maar ik vroeg me wel af wie nou bij dat bekende gezicht hoorde): Pepijn, een neef. Ik wist dat hij in Kenia gewoond had en een Keniaanse vrouw heeft, maar erg toevallig om elkaar daar tegen te komen. Erg gezellige gesprek gehad over van alles en nog wat. Ik heb toegezegd dat ik hem nog kom opzoeken voor ik wegga.
Het feest in Mombasa was erg ontspannen, veel kinderen. Er blijken toch nogal wat Nederlanders daar te wonen, maar je ziet ze nooit. Wat leuke contacten aan over gehouden en binnenkort lekker eten bij Robert en Ann. Haar specialiteit: de Indische keuken met een bar en zwembad in de tuin. Ze duiken allebei en een afspraak staat om dat binnenkort ook te gaan doen. Toch lekker om deze manier het Nederlandse belastinggeld op te maken.
Bedankt allemaal! Dat geeft een gevoel van verbondenheid met het “moederland”.
Begin mei hebben we met drie andere vrijwilligers een 3 daagse cursus gegeven op Kisauni Youth Polytechnic (een kilometer of 5 boven Mombasa eiland) van een andere vrijwilliger, Vipin, een Indiër. Leuk om te doen. Beetje dezelfde onderwerpen, maar andere groep. In totaal waren er bijna 25 mensen, instructeurs en leden van het Management Committee. De medewerking was zoals verwacht redelijk, maar Vipin zal een harde dobber hebben om alle afspraken die gemaakt zijn, te volgen.
Daarnaast is de komst van Mirka, mijn tweede dochter, of “my second born” zoals ze hier zouden zeggen en een jongen of meisje maakt niet uit. Zij komt met haar vriend Stijn begin juli en blijft drie weken. We gaan naar de Masai Mara, naar de migratie van miljoenen “wildebeasts” kijken. Een van de zoveel natuurwonderen volgens de Keniaanse reiswereld.
De trip is geboekt en daarna gaan we naar Lake Nakuru, waar de flamingo´s zijn. We doen veel met de auto, want dan zie je ook meer van het land. Stijn wil leren duiken, nou dat kan!
Hier regent het nu met regelmaat en veel, dus de eerste bruggen zijn al weer weggeslagen, de eerste mensen verdronken en eerste huizen opgeofferd aan het woeste water. De net vernieuwde wegen van Mombasa, ter ere van de Wereld Cross Country, zijn alweer gedeeltelijk in hun oude (slechte) staat. De eigenaren van het bedrijf dat het gedaan heeft zijn gearresteerd. Zou het in Kenya dan ook een nieuw begin zijn? Dat zou geweldig zijn!
Sjoerd
Ik heb de bladzijde van VSO in Kenya omgeslagen, en een blanke nieuwe bladzijde komt te voorschijn. Gelukkig maar. Een NIEUW begin!!
Hoe dat komt?
Nou dat is snel uit te leggen: VSO Kenya komt zijn afspraken niet na en dat betekent dat mijn “opdracht” er simpelweg op zit en midden augustus eindigt.
Kenmerkend voor het land wellicht? Of de VSO organisatie in Nairobi?
Het is symptomatisch voor VSO Kenya, of VSO Jitolee zoals ze nu heten, laten we het daar maar op houden.
De afgelopen maanden niets inhoudelijks van mijn Program Manager vernomen. Niets anders dan dat alle vrijwilligers “geduld moesten hebben met de organisatie” met ongeveer alles wat we vragen wilden. Waarom? Ze zijn al 8 maanden (!) met een merger bezig van 2 verschillende (kleine) VSO afdelingen in Kenya. We hebben al een jaar geduld, dus er kan nog wel een periode van wat maanden bij. Dat er 7 mensen weggaan is vervelend, en weer anderen komen is lastig voor het inwerken, maar moeten wij daarom nog langer wachten? Krijgen we een nieuwsbrief van het nieuwe management en gaat het over zaken van oktober vorig jaar. En de antwoorden die ze toezeggen komen niet. Kortom, nog langer wachten dan maar!?
Het is al zo sinds mijn komst vorig jaar februari en het is er met alle perikelen van deze merger alleen maar veel slechter op geworden.
Ik heb zelf de beslissing genomen om niet langer onderdeel te willen uitmaken van deze organisatie. Dat lucht op, want als zij je toch niet helpen, dan maar zelf (weer) beslissen.
Een nieuwe bladzijde!!
Het leven heeft veel mogelijkheden, en ondanks alles is het een erg leerzame, verdiepende, soms erg eenzame, maar fijne en liefdevolle tijd geweest. En nog, want ik ben nog niet weg! Met mijn recent behaalde PADI Duik Instructeurs Certificaat (jaja, ik heb echt mijn skills veranderd) op zak, ga ik naar de Filippijnen op een soort vakantie. Ik heb hier Mary ontmoet, als vrijwilligster op het zelfde project, en zij woont daar. Ze is in februari vertrokken. De vakantie zal mede in het licht staan van het zoeken van werk (ergens) op de aardbol, als de zon maar schijnt en ik er kan duiken.
Op de foto met alle geslaagden staat naast mij Chris, de examinator.
Maar er gebeuren ook andere dingen!
Allereerst het geld dat velen me hebben toevertrouwd voor ik vertrok.
Dat krijgt een bestemming. Althans het doel of doelen worden nu duidelijker. Ik ben via mijn “oor dokter” (ja, wat problemen na het vele duiken, maar is weer helemaal in orde) in aanraking gekomen met de stichting Assist a Child to School
(www.acts-kenya.org) en het spreekt me erg aan. De website geeft voldoende uitleg. Ik heb nog geen tijd gehad om enkele projecten/ scholen te bezoeken maar doe dat midden juni. Ik ben en blijf van mening dat het opbouwen van een land begint bij scholing. DAT was ook de reden om het project van VSO als doel te kiezen voor mijn werk in Kenya.
Ik heb ook nog een aantal gesprekken gehad over Micro Finance en het investeren of geven daaraan. In grote lijnen komt het erop neer dat ik zou willen investeren in vrouwen groepen die cashew noten willen gaan verbouwen. In het gebied waar ik mijn school had. Het zal binnenkort wel duidelijk worden hoe dat allemaal definitief wordt. Ik houd jullie op de hoogte.
Als Nederlanders hebben we op 28 april in Nairobi en op 29 april in Mombasa Koninginnedag gevierd.
In Nairobi waren we met de 3 Nederlandse vrijwilligers van VSO, allen woonachtig aan de kust. Het was een ware hemel: haring, kaas. Heerlijk. Het was erg gezellig met veel landgenoten. Leuke gesprekken gevoerd én op de foto met de ambassadeur: Litaetitia van den Assum (de meest linkse op de foto, midden een andere gast Vera). Een leuk gesprek met haar gehad. Erg benaderbaar. Duidelijk dat ze veel contact met de landgenoten wil houden. Daarna was er een feest maar dat viel niet zo in de smaak. Dus maar niet te laat naar het hotel.
We zijn met de trein erheen gegaan en met de bus terug. In 51 uur hebben we 18 uur in de trein gezeten (480km!), 10 uur in de bus, 8 uur geslapen, 5 uur in taxi’s en het wachten erop doorgebracht. O ja, en natuurlijk het feest nog!
En wie kwam ik tegen (hij herkende mij, maar ik vroeg me wel af wie nou bij dat bekende gezicht hoorde): Pepijn, een neef. Ik wist dat hij in Kenia gewoond had en een Keniaanse vrouw heeft, maar erg toevallig om elkaar daar tegen te komen. Erg gezellige gesprek gehad over van alles en nog wat. Ik heb toegezegd dat ik hem nog kom opzoeken voor ik wegga.
Het feest in Mombasa was erg ontspannen, veel kinderen. Er blijken toch nogal wat Nederlanders daar te wonen, maar je ziet ze nooit. Wat leuke contacten aan over gehouden en binnenkort lekker eten bij Robert en Ann. Haar specialiteit: de Indische keuken met een bar en zwembad in de tuin. Ze duiken allebei en een afspraak staat om dat binnenkort ook te gaan doen. Toch lekker om deze manier het Nederlandse belastinggeld op te maken.
Bedankt allemaal! Dat geeft een gevoel van verbondenheid met het “moederland”.
Begin mei hebben we met drie andere vrijwilligers een 3 daagse cursus gegeven op Kisauni Youth Polytechnic (een kilometer of 5 boven Mombasa eiland) van een andere vrijwilliger, Vipin, een Indiër. Leuk om te doen. Beetje dezelfde onderwerpen, maar andere groep. In totaal waren er bijna 25 mensen, instructeurs en leden van het Management Committee. De medewerking was zoals verwacht redelijk, maar Vipin zal een harde dobber hebben om alle afspraken die gemaakt zijn, te volgen.
Daarnaast is de komst van Mirka, mijn tweede dochter, of “my second born” zoals ze hier zouden zeggen en een jongen of meisje maakt niet uit. Zij komt met haar vriend Stijn begin juli en blijft drie weken. We gaan naar de Masai Mara, naar de migratie van miljoenen “wildebeasts” kijken. Een van de zoveel natuurwonderen volgens de Keniaanse reiswereld.
De trip is geboekt en daarna gaan we naar Lake Nakuru, waar de flamingo´s zijn. We doen veel met de auto, want dan zie je ook meer van het land. Stijn wil leren duiken, nou dat kan!
Hier regent het nu met regelmaat en veel, dus de eerste bruggen zijn al weer weggeslagen, de eerste mensen verdronken en eerste huizen opgeofferd aan het woeste water. De net vernieuwde wegen van Mombasa, ter ere van de Wereld Cross Country, zijn alweer gedeeltelijk in hun oude (slechte) staat. De eigenaren van het bedrijf dat het gedaan heeft zijn gearresteerd. Zou het in Kenya dan ook een nieuw begin zijn? Dat zou geweldig zijn!
Sjoerd
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
