Mijn eerste werk: weer kosten en baten analyse!

Hallo allemaal,

Mambo!!

Ik heb via de zeer krakende wereldomroep begrepen dat het weer inmiddels wat beter aan het worden is. Maar dat het van de afgelopen dagen slecht was. Geen echt kampeerweer. Dat kraken van die radio, helaas met alle bijgeleverde antennes, niet beter te krijgen, geeft iets ouderwets. Zo’n geluid past wel bij deze wereld. Meestal gaat het een half uur redelijk, daarna, waarom is mij onbekend, gaat het snel bergafwaarts.
Sinds mij laatste update zijn er een aantal opmerkelijke zaken gebeurd.
Allereerst het bezoek aan de Nederlandse ambassade. Het was erg gezellig maar ook erg politiek getint. Naast haring, bitterballen, snert, stamppot waren er ook lokale gerechten. Uiteraard ontbrak de oranjebitter niet. Blijkbaar wilde de vetrekkende ambassadeur nog een keer een signaal afgeven over de, met name, grijpgrage cultuur in Kenia. Nederland had net besloten 100 miljoen Ksh niet te schenken. Moesten ze eerst de zaken maar wat meer op orde brengen. Een recent onderzoek wees uit dat het parlement het best betaalde is van de hele regio. Afgelopen week in de krant werd er wat gezegd over Kenia en de groei van met name de rijken. 10 % van de inwoners controleert meer dan 40 % van het jaarlijkse inkomen. De laatste10 % controleren minder dan 1 %. Iemand is hier “arm” als je minder dan 1239 Ksh per maand (!) verdient. (pak ‘m beet 13 euro). Het is triest om dagelijks, want helaas is dat zo, de enorme verschillen in de krant te zien staan in zeer tegengestelde artikelen. De regering die zich verrijkt, de armen die armer worden. Zet, in gedachten, de eerder vermeldde verhoging van de kilometervergoeding van de leden van het parlement van 82 Ksh naar 150 Ksh!
Recentelijk ook een artikel over het nut van scholing, met name na de middelbare school. Dat daarmee die genoemde armoede verminderd zou worden. Dat vind ik dan wel weer prettig, aangezien mijn project zich daarop richt. Het heeft dus nut, maar oh oh, wat een lange weg nog te gaan!! Op de Youth Polytechnic (YP) heb ik me de afgelopen maand met name bezig gehouden met het budget (n.a.v. de cursus die we hebben gehad) en het opzetten van een projecten overzicht. Voor beiden geldt dat vooruit denken noodzakelijk is. Dat zit niet in het Keniaanse leven. “Als God het wil” dan is er morgen…… (vul maar in). Dat is de denkwijze. Het budget komt er niet zo goed uit, slecht dus eigenlijk, maar de eerste opmerking die wordt gemaakt is: “jij vindt toch wel een oplossing”. Ik zou wel willen, maar dat gaat zo maar niet. Ze meten (en weten) niets. Het aantal studenten zou volgens de verwachtingen 250 zijn, het zijn er precies 153. Een enorm gat, maar niemand die zich daar zorgen over maakt. De uitgaven, hoe scherp je het potlood ook maakt (niet weer hetzelfde liedje, dat wilde ik nou juist NIET) er blijft een flink verlies. Voor de beeldvorming: inkomsten euro 50-60.000 per jaar, resultaat euro 20.000 negatief. Jullie zien dat de grootte van de bedragen wel wat anders zijn dan in Europa, maar de problemen zijn van gelijke grootte. Om een voorbeeld te geven: een instructeur verdient (bruto) gemiddeld Ksh 6000 per maand (+/- 65 euro). En het schoolgeld is euro125 per jaar.
Met projecten gaat het al net zo. Ik heb er zeker 35 kunnen opsommen, en de lijst is vast niet compleet, maar niemand is “echt” verantwoordelijk. Het resultaat is dus dat alles eindeloos duurt, er feitelijk niets gebeurd en er meestal al wel veel geld betaald is maar nul van benut wordt.
Nog een lastig traject en een lange weg te gaan, en dat is ook hetgeen ik met VSO besproken heb. Ik ben van mening dat dit niet mijn aanvankelijke opdracht was. Het management zou er zijn, diverse zaken zouden lopen, daarop zou de business moeten worden uitgebouwd. Dat zou mijn taak zijn. Dat ziet er dus wat anders uit.

Een erg leuk moment was de 23e mei. Er was een filmploeg (5 personen)uit de UK (we waren natuurlijk wel op de hoogte) die met name mij kwam interviewen over mijn werk, de redenen om vrijwilliger te worden etc. Veel filmen, veel gefotografeerd, veel zang, dans etc. Het werk op de YP werd gefilmd maar nadrukkelijker de invloed van de YP op de gemeenschap. We hebben veel projecten bezocht, waar elke keer weer werd gedanst, gezongen, muziek gemaakt. Het was indrukwekkend te zien dat deze mensen, die in onze ogen niets hebben, zo dankbaar zijn. Niet alleen speelt de YP daar in een rol, maar ook VSO en met name het TED project (training for enterprise development) een belangrijke rol.
Ook al ben ik van mening dat er in de afgelopen vier jaar te weinig is gebeurd, de gemeenschap is uiterst tevreden met het huidige resultaat. De film, die 3-5 minuten zal duren over mij en de YP, zal naast een aantal andere projecten die gefilmd zijn in Kenia, worden getoond op een donorconferentie in oktober in Londen. Verder zal hij gebruikt worden, met de foto’s voor allerhande commerciële uitingen van VSO. Dus wie weet tref je me binnenkort zomaar in de krant aan. We krijgen alle materiaal toegestuurd, ruw en de uiteindelijke film. Dan gaan we iedereen uitnodigen en laten zien wat er van geworden is. Mary was zichtbaar trots op “haar” YP en het werk ervan in de regio. Ik denk dat het aangereikte door TED, door de Mary en haar Management Committee (15 mensen uit de gemeenschap van alle niveaus, de feitelijke eigenaar én baas van de YP) maximaal is uitgenut. Dat is hetgeen ze zelf hebben gedaan en dat siert ze. Dat is de enige wijze waarop Afrika zal veranderen. Zij moeten het zelf doen!! Uiteindelijk gaat het erom dat zij tevreden zijn met de vooruitgang en snelheid waarmee dat gebeurd en niet wat ik daarvan denk.
Het laatste grote feit is de aanschaf van een echte “Afrika” auto: Een Toyota Landcruiser Prado SX, een stoere 4x4 voor het echte werk. Nou is dat wel nodig, want de afgelopen dagen heeft het geregend en zijn de wegen zeer slecht, met name bij mijn YP. Een 3 liter turbo diesel moet het geheel overal uittrekken. Dat ga ik dan ook proberen komende week. We hebben hier dan een dag vrij (donderdag i.v.m. Liberationday) en ik wil dan naar wat wildparken gaan en daar de auto uitproberen. Een schop ga ik nog aanschaffen, want dat kon wel eens van pas komen.

Inmiddels maakt iedereen zich hier ook klaar voor het WK voetbal. De Nederlandse vlag is al uit de kast, het oranje shirt (Mirka bedankt) is gewassen en klaar voor de strijd. Dat wordt een eitje: Nederland Wereldkampioen. Net als in 1973, of waren we het toen nét niet?!
De communicatie over het overkomen van een van mijn kinderen loopt en ik zie daar erg naar uit. Lijkt me geweldig ze met eigen ogen te laten zien, wat voor mij al een beetje mijn land is.


Tutaonana.

Sjoerd