Een saaie maand of niet toch?

Hoi allemaal.

Eigenlijk is het een soort van een saaie maand. Zoals ik in de vorige brief aangaf, is het een maand van training. De laatste YP hebben we afgelopen week gehad en dat maakt dat we er 4 gedaan hebben.
Als je de ervaringen van deze 4 op een rijtje zet dan is het eigenlijk overal gelijk: het management (het management comité, de manager en staf) zijn vaak naar trainingen geweest. Alleen er is weinig tot niets blijven hangen. De laatste YP had iets meer dan een jaar geleden een vergelijkbare cursus gedaan en ze hebben de geschreven rapporten niet eens. Onbegrijpelijk. Ook als je er met de andere vrijwilligers in het project erover praat, en zeker als je samen veel op pad bent geweest, dan blijkt dat we allemaal onze verbazing nauwelijks kunnen verbergen. Hoe kan het toch dat mensen zoveel wordt aangereikt en er zo weinig uitkomt. Daar hebben we wel ideeën over. Maar dat ga ik hier nu niet uitleggen.
In de 2e dag van onze cursus op de YP in Taita Hills, 150 kilometer ten westen van Mombasa, op een hoogte van 1500 meter, werden we gefilmd en geïnterviewd. VSO Kenya maakte een documentaire (of een docusoap) naar aanleiding van het einde van het TED project. Ik werd gefilmd tijdens de uitleg van Strategisch Management en 2 keer geïnterviewd: 1 keer over de YP waar we waren en een keer over Mwabayanyundo. Ben benieuwd of ik er ooit iets van terugzie.
Op een van de pieken heb je, als je geluk hebt, een mooi uitzicht op de Kilimanjaro. Wij er naartoe, eerst over een echt 4x4 pad een stuk de berg op. Toen een half uur over een smal paadje. Helaas, erg bewolkt, dus geen Kilimanjaro. Wel een schitterend uitzicht. Deze plek heet point Susu dat “varen (de plant)” betekend.
Ook het uitzicht vanuit het hotel was schitterend.

De gesprekken met VSO over mijn placement en de tijdsduur lopen nog. Aanstaande week ben ik in Nairobi om de nieuwe vrijwilligers te verwelkomen als een van de Representanten. Ik zal eens kijken of ik dan meer gedetailleerde informatie kan krijgen.

Ik heb aantal headhunters aangeschreven in Kenia. Eens kijken wat daaruit voortkomt. Ik verwacht er niet te veel van. Ik ben ook nu via internet op zoek naar banen. En, als ik in april (even) in Nederland ben heb ik wat gesprekken om te kijken naar mogelijkheden. En het internet dan goed gebruiken. Inderdaad, ik kom naar het koude kikkerland.
Het is een aangekondigd bezoek zodat ik niet alleen afspraken kan maken, maar ook er zeker van ben dat de kinderen, goede vrienden en familie er zijn. Ik heb er veel zin
Fijn om iedereen weer te zien, ook als is het maar kort. Menno loopt al, nou dat was wel anders toen ik ging. Er zijn 2 van mijn kinderen in Kenia geweest, dus voor de andere 2 ben ik al bijna een jaar lang niet meer in Nederland geweest (ben even terug geweest in mei 2006).
En wie weet ook even langs Dexter, die trouwe makker, mijn ex-hond.

Een ander opmerkelijke en ook wel lastige gebeurtenis is het feit dat ik een auto ongeluk heb gehad. Ik heb niets, maar de auto wel. Wat gebeurde: gezien de geweldige staat van de weg, probeerde een vrachtwagen de grote gaten in de weg te vermijden. Daardoor reed hij op mijn weghelft. De auto voor mij stopte, ik ook. Jammer dat de matatu, een 14 persoons busje, achter mij niet kon stoppen. Hij trapte door zijn remmen heen en klapte vol op mijn auto. Daardoor werd ik op mijn voorganger geduwd.
Helaas voor hem, zat zijn achterkant flink in elkaar. Mijn bull bar had geen krasje!
De matatu zat verschrikkelijk in elkaar. Het dak was zelfs omlaag geknikt. Gelukkig had niemand iets, in geen van de auto’s. Maar ja, dan begint het feest!
Het was 18.00 uur en we stonden op een gevaarlijk punt. Niet alleen op de weg en in de bocht, maar ook op een plek waar dingen ’s nachts verdwijnen. Gelukkig kwam de “snelweg politie” met een half uur. Best snel hier. Maar deze mannen kunnen, willen of mogen niets doen. Dus hun baas moest komen, want er was een mzungu (ik dus) bij betrokken en iemand van een bekend radiostation in Kenia. Dus ze wilden geen gerommel blijkbaar, alles volgens het boekje. Die baas, de heer Pole (wat langzaam betekend) kwam na anderhalf uur. Hij doet zijn naam eer aan! Omdat ik gelijk foto’s had gemaakt, mochten we onze auto’s van de weg halen. Gelukkig, één probleem opgelost. De auto wordt daarna in beslag genomen, omdat mensen er blijkbaar dan nog andere deuken inrijden die dan uiteraard ook opgeknapt moeten worden. Dus afleveren op een politiekantoor, erg vaag allemaal. Volgende dag terug, en wachten op het technische rapport. Na 3 uur wachten kwam de persoon in kwestie en mocht ik met 5 minuten weg. Ondertussen naar de verzekering geweest, en dan op weg naar het politiekantoor van de heer Pole, 70 kilometer van Mombasa. Daar wordt dan je verklaring opgenomen (handgeschreven en 1 ½ uur verder) en mag je weer weg. Dan naar de garage voor de kostenschatting van de schade en weer naar de verzekering. Ondertussen heb ik ook een advocaat ingeschakeld, want ik ben niet schuldig en moet toch geld gaan betalen. Nu is de verzekering aan het lastig doen. Ze willen dat mijn auto wordt opgeknapt met 2e hands delen. Nou, die zijn er niet. En ik wil het niet. De geschatte schade is Ksh 220.000 (euro 2500). Ik zie wel, voorlopig kan ik gewoon rijden en werkt alles.

Met het Dive Master (duiken) gaat het nu ook goed. De andere 2 testen zijn klaar en in totaal heb ik 18 punten van de maximale 20. Ben nu al 4 dagen druk in het leslokaal met theorie, vragen beantwoorden, uitleg en oefeningen in het zwembad. Ik moet 20 basistechnieken kunnen voordoen onder water. Dit is gelukt, ik heb 90 van de maximale 100 punten. Wel raar om voor te doen, als docent, wat je al jaren automatisch doet. Van de 8 examens heb ik er 7 nu gehaald, 1 moet ik overdoen. Verder heb ik nu een student gehad, die ik zijn eerste ervaringen met duiken moest aanleren. Ging ook goed, komend weekend moet ik een duik leiden en de briefing doen voordat je gata duiken. Ik wil klaar zijn voordat ik naar Nederland kom. Dat lijkt goed te kunnen lukken.

Aansluitend aan mijn trip naar Nederland heb ik weer een piki piki training. Helpen van vrijwilligers die hun rijbewijs gaan halen. Erg leuk om te doen. Ben dan 17 april weer terug in Mombasa. Ik ben daar dan bijna twee maanden niet meer geweest. Tijd voor wat rust.

Het weer is aan het veranderen, de lucht is ’s morgens niet blauw, maar donker. De eerste korte buien zijn gevallen. Het kan nooit lang meer duren voordat de echte lange regens komen. Misschien maar even nadenken over een droge en warme vakantiebestemming.

Groeten,


Sjoerd