Eén jaar hier!!

Hallo Allemaal,

bezig alle goede voornemens te realiseren?

Op de kop af één jaar in Kenya. Wat gaat de tijd snel, wat heb ik veel gezien, ervaren en gereisd maar ook, wat is er weinig gebeurd in het TED project.

Zoals ik de vorige keer schreef zijn de eerste weken van dit jaar met name gekenmerkt door de start van het schooljaar van de Youth Polytechnic. De bekende schermutselingen rond het budget van 2007, de nieuwe berekeningen etc. Ik sprak later een van de leden van het Management Committee en vroeg hem waarom niemand reageerde op een verlies van meer dan 1 mio Ksh. Zijn antwoord was dat het dan misschien zo overkwam op de Executive Leden van het Committee (5 leden van het MC) dat de rest, de andere 10, ze niet zouden vertrouwen. Op mijn opmerking dat als er over een jaar een verlies zou worden gerapporteerd van Ksh1 mio, hij daaraan dan mede schuldig was, kwam geen antwoord. Het blijft gevoelig liggen: de cultuur, de onderlinge verhoudingen, de “oude” verantwoordelijkheden, het “je belangrijk” voelen als voorzitter of treasurer, de stam waartoe je behoort. Ondertussen gaan de berekeningen door en wordt het verlies groter.

De YP’s die bij het TED project horen hebben een bezoek gebracht aan 2 YP’s in de buurt van Nairobi. Wij vrijwilligers mochten mee. Het was een erg leerzame trip, mooie omgeving (Rift Valley). En ja, we hebben “rundvlees” gegeten, ondanks de Rift Valley Fever die al 150 mensen het leven heeft gekost. Ik weet eigenlijk niet of dit bekend is in Nederland. Het probleem is dat de ziekte van de koeien zich over Kenya verspreidt en dat de regering er weinig grip op lijkt te hebben. Er is met regelmaat paniek. Geen rundvlees eten dus maar vis of kip. De prijzen daarvan stijgen nu razendsnel. Maar dit terzijde.
Het was goed te zien wat anderen gedaan hebben en ook hoe en waarom ze keuzes hebben gemaakt.
Een voorstel dat ik gedaan heb aan de TED projectleiding om een simpel software programma te introduceren op de YP’s, is geaccepteerd en zal worden ingevoerd. Ik moet nu zien dat ik een van de projectleiders wordt om het bij 4 of 5 YP’s te gaan implementeren. De offertes zijn aangevraagd, er wordt al gesproken met potentiële leveranciers, eindelijk een plan dat mogelijk tot uitvier komt.

Ik ben meer aan het werk met de gemeenschap. Bij de eerder genoemde Beekeepers groep ga ik een presentatie houden over business skills en het investeren in de toekomst.
Het resultaat zou moeten zijn dat de kwaliteit van de geleverde honing sterk verbeterd en er een officieel Keniaans Kwaliteits Certificaat kan worden gehaald. Een potentiële klant heeft toegezegd met dat certificaat dan alle honing die ze kunnen produceren te zullen afnemen
Het artikel in de lokale sufferd is met veel enthousiasme ontvangen door allen op de YP. Of het ook resultaat heeft gehad? Ik heb geen idee eerlijk gezegd.

Ik heb een flyer gemaakt voor de Enterprise Support Service. Gezien mijn cursussen moet dat wachten tot april, maar dan kan het beginnen. Nog wat ruimte regelen, maar dat kan ook onder en boom, nietwaar.

De tweede evaluatie die ik heb verstuurd naar VSO wordt niet besproken. De projectleiding deed dat liever niet. “Waarom niet?” vroeg ik. Antwoord: ik heb er geen zin in! Daar is maar één reden voor. Ik ben de enige die opschrijft wat de meeste andere vrijwilligers al weten: mijn YP is zeker niet de beste. Maar de projectleiding denkt daar heel anders over. Trouwens: er zijn geen gegevens waarop dat zij dat kunnen baseren, ik kan dat wel.
Nog iets meer dan een maand en dan is TED verleden tijd. Ik ben dan een gewone vrijwilliger. Geen project meer maar zijdelings blijf ik wel betrokken bij de andere YP’s.

Met een aantal vrijwilligers geven we nu een cursus “Strategic en Business planning”. We doen erg praktisch, ze moeten veel zelf doen. Afgewisseld met allerhande spelletjes die het onderwerp ondersteunen dat we willen gaan bespreken. De spanning was groot bij sommige oefeningen. Het lijkt wel of het de eerste keer is dat ze het zo krijgen voorgeschoteld, lekker praktisch, ze moeten zelf veel doen, schrijven, denken, overleggen. Eén YP is geweest, er volgen er nog 3 of 4. Dat houdt ons 3-en de hele maand maart van de straat. Gelukkig hebben we mijn auto, dat maakt de reistijd aangenaam en veel korter. De voorbereiding kost veel tijd, hand out maken, flip overs etc. En, niet te vergeten het CERTIFICAAT. Zonder kan de cursus geen succes zijn. Ze vragen er zelfs om. Dat wordt dus gemaakt.

Na de trip naar de andere YP’s in Nairobi naar Rwanda geweest om de gorilla’s in het oerwoud te zien. Een echte aanrader, geweldig mooi om deze enorme beesten van dichtbij te zien. Ze zien je wel, maar ook weer niet. Op een afstand van 2-3 meter foto’s maken. Ze lopen je zo voorbij alsof je lucht bent. De groep die ik gezien heb was 17 in getal, en ik denk dat ik er 12 of 13 van gezien heb. Het zoeken duurde een klein 2 uur. Er gaan “trackers” vooruit. Door middel van walkie talkie’s blijven ze met de gids van de groep in contact. Deze 2 trackers blijven12 uur per dag in het oerwoud om stropers bij de gorilla’s weg te houden. In totaal hebben ze 7 groepen daar die vrijelijk kunnen gaan en staan in het oerwoud tussen Tanzania, Rwanda en Uganda. En volgens goed Afrikaans gebruik: er wordt een certificaat uitgereikt!!
Erg indrukwekkend en een must als je Kigali bezoekt, is het monument ter nagedachtenis aan de genocide. Erg indrukwekkend. Alle lijken die nog dagelijks in massagraven worden gevonden zijn daar begraven. Er liggen daar inmiddels meer dan 265.000 mensen. In het gebouw worden alle andere grote genocides, waaronder de holocaust in Europa, uitvoering beschreven en toegelicht met foto’s, tekst en film.

Ik ben ondertussen met mijn Dive Master begonnen. Veel theorie om te beginnen, maar ook wat praktische testen. Een van de onderdelen is 800 meter snorkelen, 400 meter zwemmen, 15 min zwemmen waarvan 2 min met de handen boven water en 100 meter een vermoeide duiker (beiden dan met alle apparatuur) slepen. Alles moet in een bepaalde tijd en daar hoort een score bij. Het maximum per oefening is 5 punten. Je moet 12 punten halen anders mag je niet verder. Ik heb het snorkelen in net over de 13 min gedaan wat een maximale score was. En het 15 min zwemmen (zonder bodem of wand aan te raken, is best lang hoor!). Ook maximaal. Dus voor de andere twee nog 2 punten halen. Dat mag geen probleem zijn.
Een andere opdracht is het in kaart brengen van een deel van het onderwaterleven. De kenmerken van wat er groeit, zwemt, de rotsen, het koraal etc. Ik doe dat samen met een andere cursist. Valt wel tegen, maar we komen er wel.

Na één jaar op de werkplek te zijn, heb ik een evaluatie over die periode gehad. Ik had een uitvoerig verslag geschreven van al mijn werkzaamheden en aanbevelingen. Jammer dat de YP weinig tot niets met de aanbevelingen doet. Gelukkig was het de Program Manager die ook vond dat de YP maar weinig gebruik maakte van mijn kennis. Zij stelde voor dat na maart ik voor meer YP’s in het project beschikbaar zou worden. Ik zou dan alles wat nog gedaan zou moeten worden begeleiden. Lijkt me leuk. Maar het is zover nog niet.

Gezien mijn eigen gevoel bij dit project ben ik nu meer dan ooit aan het kijken naar banen. Of ik nu mijn Wifi aan de praat krijg of niet, ga ik meer zoeken op het www net.

Ondertussen maar eens nadenken over de plannen voor dit jaar, welke vakanties en wanneer, wie komt er nog op bezoek, wat wil ik zelf etc.

Groeten, en geniet van de kou. Ik geniet van de heerlijke temperaturen hier, het sneeuwitte strand, de palmbomen en het geruis van de zee!

Sjoerd