De eerste weken achter de rug, maar wat voor weken

Habari sa kazi?
Habari sa nyumbani?

Dat zijn nog eens vragen die ik mezelf kan stellen!
Hoe gaat het op je werk? hoe gaat het met je huis?

Deze twee thema's houden me al enige weken bezig. Toen ik in mijn "huis" aankwam de 24e februari, leek het wel redelijk. Maar enige dagen daar verblijven en mijn aanvankelijke
enthousiasme zakte erg snel tot een uiterst laag dieptepunt. Het was een erg verlaten plek, nagenoeg
niets te krijgen in de directe omgeving (alleen wat rode uien, droog brood en tomaten), stroom die regelmatig uitvalt, ramen met niets ervoor, veel kabaal van regen op de zinken dakplaten (zo erg dat je jezelf niet meer verstaat) en niet te vergeten alles wat bij de buren, mijn werkgeefster, gebeurde. Ik bedoel dan geluid van de TV, de radio, de lucht van het eten, de gesprekken (die ik niet versta natuurlijk), het opstaan, het opendoen van deuren etc. Daarbij komt nog dat er voor mijn ramen niets zat, dus met wind komt alles naar binnen, dus: overal stof. En niet zo'n beetje. Koken op een parafine brander (stinkt enorm en ook je eten smaakt ernaar) vergt enige handigheid. Eenmaal viel mijn, net klare eten eraf, alles op de grond. Een tweede maal ging het net goed.
Na een kleine week had ik het wel gehad en het onderwerp besproken met mijn werkgeefster. Ik moest toch even naar Mombasa en besloten daar in een hotel te gaan zitten, totdat er een oplossing zou komen van VSO. Dat gaat wat langzamer dan ik had gehoopt, want nu, een
kleine 2 weken later, wordt er nog naarstig over gedacht. Deels ook gezocht, maar de locaties liggen niet voor het oprapen. Ik zal in Mombasa (eiland) gaan wonen, dat is wel zeker. Nu nog een goede plek vinden.
De komende anderhalve week eerst nog bijpraten over het TED (Training Enterprise Development) project met oude en nieuwe vrijwilligers, een week motortraining, en dan weer naar Mombasa.
Begin april weer naar Nairobi, voor een tweedaagse training, dus op en neer reizen tussen de twee plaatsen is voorlopig noodzakelijk.
Het werken op de school is tot nu toe beperkt gebleven tot wat kletsen met de "instructors" zoals de docenten worden genoemd, wat met " trainees (de studenten)" en een beetje rondgekeken.
Een ding is zeker: erg veel initiatief is er niet, bij niemand. Opruimen, dat woord is onbekend. De meeste afdelingen zijn een zooitje, troep opgestapeld in de hoek, van toch al niet van die geweldige gebouwen. Gelukkig worden er nu nieuwe lokalen gebouwd, die geraliseerd worden uit het TED project, waarvoor ik ook hier ben.
Deze zouden over een paar maanden klaar moeten zijn, maar daar is geen echt plan voor. Een planning heb ik wel gevraagd, maar lijkt niet te bestaan.
De hele bouwtijd leek me en uitermate geschikte praktijkstudie voor de diverse trainees (hout, metaal, bouw) maar geen een doet daar iets aan. Een werkelijk gemiste kans!! Hoe kunnen ze het beter leren dan in de praktijk en werken aan je eigen school!
Het vele reizen geeft wel een goed beeld van Afrika. Je ziet veel mensen met vaak lege jerrycans rondlopen, op zoek naar water. Steeds meer mensen overlijden, ook vanmorgen hier in de krant een artikel daarover. De regering schijnt er wel wat aan te doen, maar veel merken de mensen er niet van. De koeien zien er erg mager uit, en sloffen ook maar wat voort. Van Mombasa naar Nairobi zie je overal kuddes koeien, geiten op zoek naar eten, drinken. Ook langs de weg vragen mensen water. Naast de onafzienbare hoeveelheid aan artikelen die worden aangeboden bij stoplichten, rotondes en kruisingen. Je kunt het zo gek niet bedenken: ballen, antennes, telefoons (natuurlijk), speelgoed, kranten enz enz.
De droogte begint nu echt van grote invloed te zijn op de keniaanse economie. Ook het bouwen van de school heeft stilgestaan, omdat er geen water was om cement te maken.
De mensen zijn er gelaten onder, de overheid moet het oplossen. Helaas heeft de natuur daar ook een rol in te spelen, en een heel belangrijke. In de afgelegen gebieden is het noodzakleijk dat water opgevangen wordt voor het gebruik over een langere periode.
Er is een behoorlijke onrust op politiek gebied. De regering speelt nogal wat met het parlement maar het volk wil duidelijk een regering met verdeelde macht en helderheid in verantwoording van president en ministers. De vewachting is dat wellicht eerder dan volgend jaar de verkiezingen zullen plaatsvinden. Met name de jeugd wordt gemobiliseerd. Die maken (onder 30 jaar) volgens zeggen 60 % van de bevolking uit. Zeker de helft is stemgerechtigd. Als die groep in beweging komt, dan zal er zeker wat gebeuren.

De temperatuur en het klimaat aan de kust bevallen me wel, het is wel warm enzo, maar valt goed mee om te gaan.

Ik ga, na de komende weken het een en ander weer te hebben gereisd, een weekje vakantie plannen. Ergens tweede helft april. De scholen hebben hun eerste vakantie in de maand april en starten weer in de tweede week van mei. Ik kan dan wel iets doen, maar met de diverse instructors of andere YP's (Youth Polytechnics) iets doen is dan toch beperkt.
Ik zal eens een mooie bestemming uitzoeken, misschien een weekje duiken.
Eenmaal wonend in Mombasa wordt ik lid van de zeilclub, die wekelijks wedstrijden heeft in en om de haven. Leuke bezigheid en tevens een goede gelegenheid om veel mensen te ontmoeten.

Maar daarover later meer, eerst maar eens ergens wonen!!
Groeten

Sjoerd
PS: mocht je ook wat aan hulp willen doen maar minder tijd hebben en ook een mooie vakantie eraan knopen, kijk op:
www.volunteerchallange.org