Het klimaat veranderd

Karibu allemaal!!

Sinds het vorige verslag is er in de VSO gelederen weinig veranderd. Wat wel belangrijk is dat wij als vrijwilligers onderling, VSO beginnen te laten inzien dat we elkaar helpen. Zo ga ik over twee weken een aantal dagdelen cursus geven op een andere YP in Mombasa (geen onderdeel van het TED project), waar een andere vrijwilliger zit. Om uit te vinden wat iedereen voor achtergrond heeft, heb ik een formulier ontwikkeld om achter de “skills” van iedereen te komen. Op die manier kunnen we elkaar gebruiken. Iets wat voor VSO nieuw is. Komt er goede informatie uit, dan wordt het ingevoerd voor alle vrijwilligers in Kenia. Je zou verwachten dat het VSO kantoor het hier allemaal zou weten, maar ook hier geldt: “sharing skills, changing lives”.

De komende maanden zullen wij, als vrijwilligers in het TED project (training for enterprise development) een cursus gaan geven over strategic planning, budgetplanning, financial control. Doelstelling is dat de MC meer geschoold wordt in dit soort gebieden. Maar wat blijkt, er zijn al legio van deze cursussen gegeven aan alle betrokkenen over de afgelopen jaren. Waarom dan nog een keer? Om de eenvoudige reden dat het helaas nog geen effect heeft gehad. Het monitoren van de effecten van de cursussen is slecht. Helaas.
De meest simpele dingen blijken nog steeds een groot struikelblok, waarbij het ontbreken van het nemen van initiatief wel het meest wezenlijke thema is.

Ik heb nu een aantal plannen gemaakt met de leiding van de YP om in de komende maanden te gaan uitvoeren. Een ervan is, en dat sluit aan op bovenstaande, is dat ik het Manegement Committee, de vertegenwoordigers uit de gemeenschap, ga trainen in het lezen en begrijpen van de financiële rapporten die worden gemaakt. En dan hopen dat de volgende vergadering er wat meer inhoudelijke vragen worden gesteld.
Ik heb recentelijk met de voorzitter van de MC een langdurig gesprek gehad en ik moet vaststellen dat een aantal van mijn voorstellen langzaam worden ingevoerd. Geweldig vind ik dat. Ik kreeg in dat gesprek overigens voor de lunch een kip aangeboden. Ik vroeg nog “wat moet ik hiermee?”. Antwoord: is een gift voor de gast en of ik hem maar even wilde slachten, was een traditie. Na wat gelach en gepraat heb ik dat niet hoeven doen. En een uurtje later lag de kip lekker bruin voor me. Wat een prachtig gebaar. Voor mensen die geen stroom, geen water, een klein pensioentje en wat bijklussen als bijvoorbeeld voorzitter van een MC. En daar bleef het niet bij: watermeloen, pompoen, mais, aubergine, rode kool: dat alles ging mijn auto in. Heb het uitgedeeld in Mombasa want ik had er een week van kunnen eten.

In de afgelopen weken heb ik het geluk gehad om deel te nemen aan een onderzoek naar de noodzaak van hulp aan vrouwengroepen in de toekomst. De centrale vraag was: wat hebben zij nodig om hun goede werk voort te zetten?
Het was ontroerend, indrukwekkend, hartverwarmend en gezellig om deze groepen te ontmoeten. De groepen hadden projecten als bijen houden, brood bakken, batik en tie & dye, ondersteunen van wezen in de gemeenschap, het oprichten van een dagopvang voor wezen, het ondersteunen van Aids patiënten etc. Of het verbouwen van maïs en het verwerken ervan om met dat geld wat te kunnen doen.
Hoe is het mogelijk dat mensen waar een klein beetje geld een groot goed is, de vrouwen de moed hebben om toch elke maand een bedrag van Ksh 50 (euro 0,50) in te leggen als lid van deze groep. Dat geld wordt gebruikt voor òf het gemeenschappelijke doel òf om een van de leden die maand te helpen met een bedrag van bijvoorbeeld Ksh 2000 (Euro 20). Helaas zijn er altijd weer mensen in huneigen gemeenschap die misbruik maken van de onzekerheid van een groep. Door bijvoorbeeld Ksh 7500 te vragen voor het schrijven van een voorstel om van een sponsor wat geld te krijgen voor hun doel. De reactie is dat er een negatief advies kwam op hun plannen. Het blijkt echter dat er geen voorstel is geschreven en dus gewoon “gestolen” is. Wel een erg foute manier van “een graantje meepikken”.

Ik heb me voorgenomen om deze groepen in de gemeenschap te gaan helpen. Na wat gesprekken komt er waarschijnlijk een soort Enterprise Support Service waarbij ik op een vast tijdstip per twee weken (plan) spreekuur heb. Gratis advies aan de gemeenschap, gebruik van de kennis (en actieve hulp) van de andere vrijwilligers in de buurt en centraal aangestuurd vanuit de YP. Daarbij helpt het ook de inzichten in elkaars kwaliteiten te hebben.. Daarmee zorg ik er ook voor dat cursussen die de meeste groepen aanspreken daar worden gegeven. Maar wel betaalbaar. En dat is nu wel anders.

De foto’s van de filmdag in mei zijn ook gekomen. Een aantal staat nu ook op mijn log. Leuke foto’s van de mensen, Afrika en de YP. Ik ben erg benieuwd naar de film en hoop die dan ook spoedig te zien.

Afgelopen week ben ik 5 dagen naar Pemba en Zanzibar geweest. Heb op beide eilanden gedoken, want dat is een must. Ik moet zeggen dat het zicht beter was dan in Mombasa, maar niet zo mooi als ze schrijven. De koraal structuren zijn echt werkelijk schitterend. Hele muren van 5-10 meter hoog, van alle soorten koraal. Mooie kleuren en vissen. Jammer dat ik geen camera had. Oja, de foto’s van mijn duikcursus fotografie hebben een virus, dus kan ze nog niet laten zien, maar die komen nog. Gisteren weer twee specialties afgerond: deep dive en wreck dive. Nog één. Het duiken in een wrak geeft wel een heel aparte spanning. Je weet niet waar vis zit, de stroming is soms enorm, je ziet soms alleen wat je met je lamp kunt beschijnen, krappe ruimtes. Leuk om te doen.

Pemba is verder weinig en Zanzibar is met name Stone Town, het oude gedeelte. Prettige atmosfeer, ontspannen, veel toeristen. En lastige lieden die je een “spice tour” (het eiland stond vroeger bekend om zijn verbouwen van vele kruiden), of een wandeltocht door de oude stad willen aansmeren. Met de Lonely Planet in de hand heb ik geen gids nodig. Smalle straatjes, veel auto’s en stank. Wat opvalt, is de schitterende deuren van houtsnijwerk. Een van de vaklieden vertelde me, dat als ik zo’n deur wilde, hij wel twee maanden iemand naar Mombasa zou sturen. De prijs weet ik niet.

In de november ga ik de trainer van de “piki piki” (de motor) training helpen. Heb daar verschrikkelijk veel zin in. Is super om te doen, lekker crossen door Kenya. Duurt een kleine week. En misschien dat tegen die tijd Ilke, voor wie het niet weet mijn oudste dochter, naar Kenya komt. Het afstemmen van de wensen loopt, en mogelijkheden genoeg om te gaan doen. In december is de school weer dicht, dus lopen de activiteiten, voorzover die er zijn dan, (nog verder) terug.

Aanstaande wekend weer een lang weekend: vrijdag vrij omdat het Kenyatta dag is en de dinsdag daarna is vrij omdat dat het einde van de Ramadan is. Eens bedenken wat te gaan doen.

Groeten en tot de volgende mail.

Sjoerd